بررسی رابطه پاسخگویی فردی با استرس شغلی و رفتار انحرافی کار در پرستاران شاغل

زمینه و هدف: پاسخگویی فردی و پیامدهای مثبت و منفی آن یکی از چالش برانگیزترین مباحث سازمانی است و ریشه برخی از رفتارها و فعالیت های کارکنان درمانی بیمارستان را باید در احساس پاسخگویی آنان جستجو کرد. بنابراین پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه و تعیین نقش احساس پاسخگویی فردی بر استرس شغلی و رفتار انحرافی کار با توجه به اثرات میانجی ویژگی شخصیتی با وجدان بودن انجام شده است. روش بررسی: در این پژوهش توصیفی– تحلیلی تعداد 175 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان های آیت الله کاشانی و هاجر شهرکرد در سال 1393 وارد مطالعه شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های استاندارد پاسخگویی هاچوارتر و همکاران، با وجدان بودن کاستا و مک گوری، رفتار انحرافی کار مولکی و همکاران و رابینسون و بنت و پرسشنامه استرس شغلی هاوس و ریزو استفاده شد. روابط بین متغیرهای مکنون و اندازه گیری شده در الگوی مفهومی با استفاده از مدل معادلات ساختاری تعیین شدند. یافته ها: ادراک از پاسخگویی فردی با ویژگی شخصیتی با وجدان بودن دارای رابطه مثبت و معنی دار بود (05/0 p<؛25/0r=). رابطه معنی داری بین ادراک از پاسخگویی فردی کارکنان درمانی با میزان استرس شغلی و رفتار انحرافی کار دیده نشد (05/0p>). رابطه منفی و معنی داری بین ویژگی شخصیتی وجدان با استرس شغلی و رفتار انحرافی کار بدست آمد (05/0 p<؛36/0-r= ؛26/0-r=). نتیجه گیری: طبق مبانی نظری و پژوهشی موجود، احساس پاسخگویی فردی به طور مستقیم باعث استرس شغلی و رفتار انحرافی کار در کارکنان می شود. همچنین طبق یافته های این پژوهش ویژگی شخصیتی باوجدان بودن دارای اثر علی منفی معنی دار بر استرس و رفتار انحرافی کار می باشد. پس این گونه می توان نتیجه گیری کرد که با وجدان بودن اثر منفی علی و احتمالی پاسخگویی بر استرس و رفتار انحرافی کار را کاهش می دهد.